Column
Op de onderwijsboulevard
Tijd is een ongrijpbaar en blijft een lastig begrip. Op de vraag “wat is tijd?” kan niemand ooit een echt antwoord vinden.
Waarom heb je de tijd nodig? Een puber vertelt aan mij dat “men” vindt dat hij echt eens rekening moet gaan houden met op tijd plannen, organiseren en de tijd in de gaten te houden. Hij laat zijn horloge aan mij zien om vervolgens te verzuchten: ”Ik weet ook niet waarom ik die om heb. Ik kijk er eigenlijk nooit op!”
Er zijn ook veel kinderen die moeite hebben met de analoge klok te lezen, laat staan de digitale tijd. Ook zij zien het nut niet in van de tijd in de gaten te houden. “Mama heeft altijd een keer het eten klaar en ik kom toch ook op tijd op school?” Eenmaal per jaar is de digitale tijd echt belangrijk. Op Oudjaar tellen we gezamenlijk af. De klok verspringt dan opeens van 23.59 naar 0.00 uur, terwijl we zeggen dat er 24 uur in een dag zit. Wie heeft er nu bedacht dat er 24 uur bij digitale tijd geldt, terwijl er maar 12 cijfers op de klok staan?
“We wachten op onze tijd, maar de tijd wacht niet op ons.” Dit is een uitspraak van een Tibetaanse monnik. “Tijd komt nóóit terug en gaat altijd door. Dus waar zijn we toch allemaal mee bezig. Wat wil je écht doen in dit leven?”
Tijd glipt vaak tussen onze vingers door. Er zijn veel uitdrukkingen met tijd, waaronder de tijd aan jezelf hebben en er is een tijd van komen en gaan.
Neem even de tijd voor onderstaand verhaal dat ik van iemand kreeg: “Een vriend trok een la van de kast van zijn echtgenote open en haalde er een klein pakketje uit dat gewikkeld was in zijde papier. Met liefde zei hij: “Dit is niet zo maar een pakje, dit is lingerie.” Hij maakte het papier open en bekeek de zijde en het kant. “Toen we samen de eerste keer naar New York gingen, acht of negen jaar geleden, heb ik dit voor haar gekocht. Ze heeft het nooit gebruikt. Zij wilde het voor een speciale gelegenheid bewaren. Ik geloof dat dit wel het goede moment is.” Hij ging naar het bed en legde het bij de andere dingen die de begrafenisondernemer zou meenemen. Zijn vrouw was zojuist overleden. Terwijl hij zich naar mij toe draaide, zei hij: “Bewaar niets voor een speciale gelegenheid. Iedere dag dat je leeft is een speciale gelegenheid. Nu denk ik altijd aan die woorden en ze hebben mijn leven veranderd. Tegenwoordig lees ik veel meer dan vroeger en ik maak minder schoon. Ik zit op mijn terras en bewonder het landschap zonder aandacht te schenken aan het onkruid in de tuin. Ik breng meer tijd door met mijn familie en mijn vrienden en minder tijd op het werk. Ik heb begrepen dat het leven een geheel is van ervaringen om te waarderen. Voortaan bewaar ik niets meer. Ik gebruik mijn kristallen glazen iedere dag. Ik draag mijn nieuwe jasje om naar de supermarkt te gaan. Ik bewaar mijn duurste parfum niet voor hoogtijdagen. Ik gebruik het wanneer ik daar zin in heb. De uitspraken als “ooit…” en ” een dezer dagen…” probeer ik niet meer te gebruiken. Als het de moeite waard is, wil ik nu de dingen zien, horen en doen. Het zijn de kleine niet gedane zaken die mij zenuwachtig zouden maken als ik wist dat mijn uren geteld waren. Het zou me dwars zitten bepaalde vrienden niet meer te hebben gezien die ik “een van deze dagen” zou hebben opgezocht, of brieven niet te hebben geschreven die ik nog van plan was te zullen schrijven. Heb ik wel vaak genoeg aan mijn dierbaren gezegd hoeveel ik van ze houd? Nu stel ik niets meer uit, onderdruk niets en houd niets meer achter dat zou kunnen bijdragen aan de vreugde en vrolijkheid van mijn leven. Ik zeg dat iedere dag speciaal is…. iedere dag, elk uur, iedere minuut is bijzonder….”
Heb de tijd van je leven in 2016!
