Verbinding maak je door de juiste afstemming

De man is op leeftijd en komt een aantal keer per jaar bij mij voor een goed gesprek. Het leven heeft hem teleurgesteld en veel verwachtingen zijn niet uitgekomen. Terugkijken op zijn baan geeft hem gemengde gevoelens. Echt afscheid heeft hij er niet van kunnen nemen, maar voelde zich wel gedwongen door zijn leeftijd.
Het vaderschap werd met veel vreugde begroet, maar toen raakte zijn dochter gehandicapt en moest uit huis worden geplaatst. Zijn zoon begrijpt hem niet en de kleinkinderen ziet hij te weinig.
Zijn vrouw en hij hebben wat gezondheidsproblemen en ieder gaat daar op zijn en haar eigen manier mee om.

Ze zijn 80 jaar en wat heeft het leven nog voor hen in petto? Ze hebben beiden angsten voor elkaar. Zij omdat hij de medicatie niet wil innemen en daarom misschien wel dood kan gaan. Hij omdat ze met een rollator loopt en hij haar steeds verder mobiel achteruit ziet gaan. Wat kan ze straks nog?
Hij mist zijn maatje van vroeger en de gelijkwaardige partner en weet niet goed hoe nog verbinding met elkaar te maken.
Ik teken een rechte lijn met zijn naam erboven en een rechte lijn met haar naam ernaast met een afstand er tussen.
Het is net als vroeger met de antenne van de transistorradio. Je moest het zover mogelijk uittrekken en daardoor werd er gezorgd voor de juiste afstemming en het vinden van de golf. Als de zender ging storen werd er de antenne gedraaid totdat het geluid weer scherp was.

De man begint te lachen. Goede herinneringen komen in hem op en de herkenning is groot. Staan de antennes schuin naar elkaar toe, dan komt er weer meer verbinding met elkaar. Hij tekent een stippellijn van hem naar zijn vrouw en gaat proberen af te stemmen voor meer en betere verbinding.